Toen op 15 maart bekend werd gemaakt dat de Horeca dicht moest door corona, schoot heel Nederland even in de stress. Wanneer kunnen we weer uit eten? Wanneer kunnen we weer spontane terrasjes pakken? Maar voor souschef Peter ging het heel anders. Hij zou ineens thuis zitten zonder uitzicht naar wanneer hij weer aan het werk kon.

Hoe was het om te horen dat de horeca dicht moest?

”Het was een super onwerkelijk gevoel. Ik kon het eerst nog niet helemaal geloven, omdat het natuurlijk een situatie is die zich op deze manier nog nooit eerder heeft voorgedaan, laat staan die ik zelf heb meegemaakt. Op het moment dat het bekend werd gemaakt door de overheid, was ik samen met mijn collega’s nog aan het werk. We konden het eigenlijk niet geloven. Het was een hele onwerkelijke situatie.”

”En toen zat ik ineens twee maanden thuis, het werd later natuurlijk wel meer vormgegeven door de overheid, maar het was wel een spannende tijd, omdat niemand precies wist hoe het zou lopen.”

Moest je er aan wennen dat je thuis zat?

”Ik vond het niet per se een probleem om thuis te zitten, omdat ik ook niet thuis kan werken voelde het bijna als een soort vakantie. Het vervelende was wel dat niemand natuurlijk echt zijn eigen gang kon gaan. je mocht nergens heen, niks was open, je kon niet iets doen buiten huis als het lekker weer was, je mag thuis geen vrienden ontvangen of naar vrienden toe, het was niet meer leuk om bijvoorbeeld even naar de stad te gaan. Aan die hele situatie kon ik maar slecht wennen.”

Hoe heb je die tijd gevuld?

”Ik heb een fantastische puzzel gemaakt, al zeg ik het zelf. Ik heb net als heel veel mensen veel geklust in het huis en de slaapkamer een hele opknapbeurt gegeven. Zo ben je toch wel lekker bezig, maar ook dan voel je wel dat je leeft met beperkingen. Dat is niet fijn.”

Had je zorgen over het thuis zitten?

”Op een bepaald moment krijg je wel een soort gezonde zorgen ja. Gelukkig werk ik voor een grote organisatie die voldoende capaciteit heeft om de boel in stand te houden in deze tijd. Maar ook bij ons zijn er mensen die een aflopend contract hadden, die niet meer verlengd werden. Ik mag mezelf wel gelukkig prijzen dat ik een contract heb voor onbepaalde tijd, waardoor ik me in ieder geval geen zorgen hoefde te maken over het verliezen van mijn baan.”

”Je beseft je wel dat economie een kwetsbaar iets is al een situatie als deze lang duurt. Ik was blij dat op een gegeven moment bekend werd dat de beperkingen in zekere mate zouden worden opgeheven, waardoor er toch meer hoop kwam op de toekomst. Economie is een groot goed, maar het moet wel draaien. Zeker voor de commerciële sector waar ik in werk. ik heb me dus wel zorgen gemaakt maar gelukkig niet al te veel.”

Ben je blij dat je weer aan het werk mag?

”Na, pak hem beet, twee maanden thuis zitten, werd het werk weer opgebouwd met af en toe een dag werken, dan twee dagen in de week, toen drie en ik heb de laatste dagen weer vier dagen in de week gewerkt. Dat was prima. Dat voelt weer goed en vertrouwd. Ik besef me heel goed dat ik niet alleen maar thuis kan zitten en niks kan doen. Dus het was prima om weer aan het werk te gaan, om ook weer even je gedachtes ergens anders naar toe te zetten en weer met je vak bezig te zijn.”

Hoe vind je het om met de nieuwe maatregelen te werken?

”Dat voelt toch wel als een beperking. Het is ook echt wel lastig omdat je er gewoon niet constant aan denkt. Zeker niet als je bezig bent in een werkproces, dan is die anderhalve meter regel heel moeilijk te hanteren. Ook voor gasten is het lastig en je kunt eigenlijk niet de service bieden die je als een toch wel hoogwaardig restaurant aan je gasten zou willen leveren. Je moet gewoon werken met beperkingen en dat is moeilijk. Ik denk dat als je het niet doet, gasten je er ook op afrekenen. Maar aan de andere kant zijn er ook gasten die meer vrijheid willen dan op dit moment toegestaan is en dat kan je als restaurant dan weer niet accepteren. Soms ontstaan er dan wel kleine conflicten. Daarbij is het ook nog zo dat wij nu met een derde van onze mensen werken. We zijn er dus nog lang niet.”