Het zou je maar gebeuren, je verwacht 1 kindje en je krijgt er 3. Superleuk natuurlijk, een drieling. Maar wat kan je verwachten? Welke hulp is daarbij nodig? En hoe gaat je andere kindje erop reageren? Michael en Yulia van Os zijn de ouders van een drieling. Michael komt uit Nederland en Yulia uit Rusland, ze communiceren vaak in het Engels met elkaar. Krijgen de kinderen dat ook allemaal mee? Hebben ze daarom een achterstand? Ik heb gevraagd aan de moeder van een drieling, Yulia van Os, hoe haar leven er nu uitziet.
“Het was een doodnormale avond en wij moesten naar het consultatiebureau. En Michael ging zoals gewoonlijk grapjes maken of het 1 kindje is of het 2 kindjes zijn”. Daarop antwoorde ze met “NEEE ALSJEBLIEFT NIET EENTJE IS GENOEG”. “Toen de mevrouw naar het scherm keek zei ze ineens DIT MEEN JE NIET, HET IS EEN DRIELING” vertelde Yulia mij. Toen barste ze allemaal in tranen uit van blijdschap. De ouders van Michael en Yulia dachten alle bij dat ze een grapje maakte maar toen ze door hadden dat het geen grapje was werden hun ook emotioneel.
Ik vroeg aan haar wat er veranderd is in haar leven sinds de drieling is geboren. Ze antwoorde daarop: “alles, letterlijk alles is veranderd in mijn leven” het meeste wat is veranderd voor haar is haar vrijheid. Ze kan nergens alleen met de drieling naar toe. “Als ik er eentje had gehad kon je die zo meenemen in de kinderwagen of aan je hand maar dat gaat een beetje lastig met 3 kinderen. Ik voel me vaak rapunzel omdat ik altijd maar binnen zit en nergens heen kan” zei ze. Ook gaat bijna alles kapot in hun huis. De glazen deur, de keuken, de telefoons en tablets en nog veel meer. Je kan ze nooit eventjes alleen beneden laten of ze zitten op het aanrecht met ranja te smeren of ze liggen op de grond in de groene zeep te rollen.
“Als je 1 kindje hebt en je vindt het heel erg zwaar om die op te voeden, moet je je dan voorstellen hoe zwaar dat is met 3 kinderen”. Het is natuurlijk lastig om het je voor te stellen als je geen kinderen hebt. “Het is net alsof er 3 kleine wolfjes door je huis rennen, alles verstoppen, alles kapot maken en je weet niet wanneer het stopt. In het begin was ik heel erg verdrietig omdat ik niet alles kon regelen. Maar nu laat ik het gewoon gebeuren omdat het geen doen is om ze tegen te houden”. Vertelde Yulia mij.
Haar eerste dochter praat Nederlands en Russisch vloeiend, En is super goed in Engels door YouTube filmpjes kijken en haar ouders Engels horen praten. Maar bij de drieling ligt dat heel anders. De drieling is veel te vroeg geboren, heeft een achterstand en heeft autisme. Ze zijn 4,5 jaar en ze kunnen nog steeds niet praten. Michael denkt dat het door de 3-talige opvoeding komt maar Yulia denkt daar totaal anders over omdat hun eerste dochter het wel allemaal vloeiend spreekt. De rede dat de drieling nog niet praat kunnen ze niet vaststellen maar ze denken dat het een soort grote blokkade is die alle woordjes tegenhoudt. “Ze kunnen je wel heel goed verstaan en ze begrijpen wat je bedoelt, Alleen de woordjes komen er niet uit”. Zegt Yulia.
Mijn laatste vraag aan haar was of de drieling meer aandacht krijgt dan Sophia krijgt, haar oudste dochter. “NEE, NEE JUIST NIET”, zei Yulia. Ze legt uit dat ze nu de aandacht moet verdelen over 4 kinderen en vroeger maar over 1tje. “Sophia was de eerste. Wij liepen met z’n allen rondjes om haar. Zei krijgt de hele wereld. De 3-ling krijgt nu niet eens de helft van wat zij voeger had. Wij doen heel erg ons best om Sophia niet buitengesloten te laten voelen. We praten regelmatig met haar over van alles en nog wat zodat zei nog steeds haar aandacht krijgt die ze nodig heeft”. Verteld Yulia.