5 december, ook wel pakjesavond genoemd. De avond dat de sint zijn pakjes door de schoorsteen brengt, voordat hij terugkeert naar Spanje. De meeste jongere kinderen kijken hier het hele jaar naar uit. De weken daarvoor zetten ze hun schoen, zingen ze sinterklaasliedjes en kijken ze elke avond naar het sinterklaasjournaal. Zodra ze ouder worden en er achter komen dat sinterklaas niet bestaat vieren veel gezinnen het door lootjes te trekken of een sinterklaasspel te spelen. Dit klinkt voor velen vast heel herkenbaar. Een typisch Nederlandse traditie.

 Ik kan herinner mijn zelf niet heel veel meer van mijn eerste sinterklaaservaring. Ik was toen nog te jong om te beseffen wat het eigenlijk inhield, daarom heb ik dit aan mijn moeder gevraagd. Zij vertelde me dat we de eerste pakjesavond bij mijn opa en oma hebben gevierd met de hele familie. Aangezien mijn nichtjes, neefjes en zusje pas na mij zijn geboren was ik het enige kind daar. Ik mocht eerst alle cadeautjes uitpakken en daarna gingen de volwassen het sinterklaasspel doen. Ik ging toen een dutje doen, omdat ik van al die mensen erg moe was. De eerste keer dat ik mij kan herinneren dat ik sinterklaas vierde was denk ik in de kleuterklas. Sinterklaas kwam toen op het schoolplein aan in een brandweerwagen. Later die ochtend kwam hij in de klas met zijn pieten om pepernoten en cadeautjes uit te delen. Ik weet nog dat ik dit heel leuk vond. In groep 5 ging ik voor de eerste keer lootjes trekken met de klas. Ik wist toen al een tijdje dat sinterklaas eigenlijk niet bestaat. Ik weet nog precies wie ik had en wat ik (samen met mijn moeder) voor hem had gemaakt. Namelijk een voetbalveld met echte spelers van papier.

Hoe oud je ook bent, sinterklaas blijft altijd een deel van het leven. Als klein kind, als tiener, als moeder of zelfs als oma. Ook al vier je het niet, je ontkomt niet aan de sinterklaasliedjes in de winkels of het lekkers in de supermarkt.