De studententijd. Voor velen een periode van op jezelf wonen, nieuwe contacten leggen, studentenverenigingen, feestjes, wakker worden in de greppel op zondag, niet weten waarom die klasgenoot die je in de tijd sinds je aan de opleiding begonnen bent eigenlijk nooit aangesproken hebt zo flirterig doet sinds vorige zaterdag, stages en zweren dat je nooit meer alcohol drinkt om dan vervolgens de zondag daarna weer in dezelfde greppel wakker te worden. Een prachtige periode tussen jong zijn en volwassen worden. Althans, dat was het voor de coronacrisis uitbrak en het studentenleven instortte.
Inmiddels zijn de ontgroeningen uitgesteld, ligt er op zaterdag slechts nog water in de greppel, is er onzekerheid over stages en zegt een groot deel van de studenten te worstelen met eenzaamheid.
Het gaat slecht met de student. Voor de crisis leed 50 procent van de studenten aan angst of depressie en worstelde 20 procent van de studenten zelfs met zelfmoordgedachten. Het aantal studenten dat last heeft van psychische klachten is sinds het begin van de coronatijd gestegen naar 75 procent. Dit om verschillende redenen.
Een van die redenen is de al eerder genoemde eenzaamheid. Studenten die op kamers wonen zitten daar vaak hele dagen en zien buiten de online lessen vaak nooit hun medeleerlingen. Ze gebruiken vaak social media om alsnog contact op te zoeken met vrienden en familie maar dit schijnt het gevoel van eenzaamheid juist te verergeren.
Het vele thuiszitten brengt ook motivatie problemen met zich mee. Van studenten wordt verwacht veel meer eigen initiatief te tonen en een groot deel heeft daar moeite mee. De online lessen bevatten vaak ook minder spontaniteit en er zullen bijvoorbeeld minder snel discussies over dingen ontstaan. Dit zorgt ervoor dat studenten moeite hebben geconcentreerd te blijven. Ook is angst dat door de verlaagde kwaliteit van onderwijs de diploma’s straks minder waard zijn. Zeker met de verslechterende economie. Ook is er twijfel of de stages wel door kunnen gaan. Dit zorgt voor gevoelens van teleurstelling. De student had gehoopt op het maken van nieuwe vrienden of misschien een stage in het buitenland.
En daarom gaat het slecht met de student. De student word vaak aangewezen als schuldige voor de verspreiding. De student is de onverantwoordelijke die twijfelachtige keuzes maakt en onvoldoende denkt in gevolgen. Zo denkt men althans. Toch houdt het grootste deel van de studenten zich gewoon aan de maatregelen. Dus laten we de student niet vergeten.